Hete nachten op Sziget

19 augustus 2010 Hoe beleef je het grootste muziekfestival van Europa? Op verschillende manieren, dat bleek vorige week toen Sziget losbarstte in Boedapest, Hongarije. Je kon de grote jongens van Muse, Iron Maiden, Faithless en Madness bewonderen, je kon chillen in een idyllische hippiecommune, kleine blues- en jazzbandjes checken of je verliezen in de nacht. Hoe dan ook, Sziget was een festival om nooit te vergeten.

Voor velen begint het feest al op zondagavond 8 augustus. Dan rijdt een speciale Kink FM partytrein langs verschillende stations, met Boedapest als uiteindelijk doel. Ruim 900 man is er aan boord, verspreid over talloze coupé's, slaapcabines en twee discowagons. Eentje van Kink, eentje van Amsterdamse organisatie Canvas. Het wordt een dolle boel; sex, drugs en rock 'n roll op rails. De hele nacht wordt er gefeest, niet alleen in de discowagons, maar ook in allerlei coupé's -Sziget is begonnen!

Maandagmiddag 17.00 uur komt het circus uiteindelijk aan in Boedapest. Zoals verwacht is iedereen gesloopt door overmatig drankgebruik en slaaptekort, maar er moet nog een tent worden opgezet. Sommige slimmerds hebben weliswaar iets in de stad geregeld, de rest kan onmiddellijk het festivalterrein op.
Wat ook wel zijn charmes heeft; het mooie van Sziget is namelijk dat camping en festival door elkaar lopen. Locatie is een immens, bosrijk eiland in het midden van de Donau-rivier, waar her en der podia en festivaltenten staan, maar waar je verder vrij bent om je tent neer te zetten. En zo zie je dus kleine koepeltentjes naast de grote Party Arena staan, of een klein bluespodium in het midden van de camping.

Kortom, het feest stopt nooit. Overdag dreunen de grote podia, 's nachts wordt er doorgehaald bij de dance area's en is het overal onrustig op de camping. Woensdag beleeft Sziget trouwens pas haar eerste officiële festivaldag, vanaf dat moment kun je (tot en met zondagavond) grote namen checken als Muse, Iron Maiden, Faithless, Mika, Madness, UB40, The Specials, The Hives, Kasabian en vele meer. Helemaal te gek, meermaals staat het grote veld bij het hoofdpodium helemaal vol en gaat het dak eraf. Maar de leukste momenten zijn toch 's nachts; want de nachten zijn heet, spannend en onvoorspelbaar.

Eerlijk gezegd is de dagprogrammering ook het enige minpunt aan Sziget dit jaar. Er staan weinig jonge, trendy bandjes, maar veel oude rotten, zelfs bij Faithless (die net een nieuw album uit heeft) gaat het vooral los op de oude hits.
De Nederlanders houden het festival echter levendig. Of het nu Sander van Doorn is, die met stevige en melodieuze trance een afgeladen Party Arena uit zijn dak laat gaan, of het sympathieke Haarlemse bandje C-Mon & Kypski die een feestje bouwt met een uitgelaten publiek. De tent waar ze staan is megagroot, maar slechts voor een derde gevuld. Wat er staat gaat is echter Nederlands en gaat volledig uit zijn dak. De Hollandse vlag wappert fier, na afloop wordt luid 'Holland!' gescandeerd.

Een ander Nederlands feestje, vrijdagavond in de Meduza. Dit is al een bijzondere plek op zich, een club omringd door videomuren, zonder dak. Oftewel, dansen met dikke visuals om je heen, onder de sterren! Deze vrijdagavond zorgt het Hollandse bandje Baskerville voor een dikke electroset, laat het volledige publiek zelfs op de hurken zitten om ze vervolgens en masse de lucht in te laten springen -te gek!
De avond ervoor was het hier ook al feest, ditmaal met de Vlaamse dj Aeroplane. Coole disco, house en electro plakte hij aan elkaar, wederom een afgeladen Meduza ging uit zijn dak. Even later ging dit feest door in de Party Arena, waar Boys Noize en Erol Alkan samen een heftig rockend electrotechno-feest bouwden. Eerder die avond deden ook de heren van Simian Mobile Disco hun duit in het laatje, wat elektronische muziek betreft had Sziget simpelweg genoeg te bieden.

Maar nogmaals, dit festival draait om de bezoekers, de sfeer en de onverwachte dingen die je tegenkomt. Loop je door het bos, zie je een slagveld van koepeltentjes, afval en uitgetelde festivalgangers (die je ook op de rest van het terrein, op elk moment van de dag wel ergens ziet liggen, soms nog met het bier in de hand). Dan kom je ineens op een open plek, zit je in een soort hippiecommune, met workshops (dansen, muziek maken, mediteren), een optreden van twee violisten, biologische hapjes, zelfgemaakte kleding en sieraden en een jazz podium.
Of je begeeft je tussen de tenten. Met ruim 10.000 Nederlandse campinggasten is ons land voor een derde vertegenwoordigd op de camping, dus ongetwijfeld tref je landgenoten. En dat is gezellig; overdag hangt iedereen wat rond, slaapt of begint voorzichtig aan het eerste biertje. "Overdag doen we niets, 's nachts komen we tot leven", zegt een jongen. "Zo doen we dat al sinds zondag, dit is pas leven, haha! Ik denk dat ik pas heimwee krijg als ik thuiskom."

Sziget is dus niet bandjes kijken en camperen, Sziget is een manier van leven. Inclusief dagkaarten komen er verspreid over de week zo'n 400.000 mensen naar dit eiland, dit leidt tot een uniek festival, een stad op zich. Vooral de mensen die een hele week op de camping bivakkeren beleven iets bijzonders.
Ze hebben deze week ook geluk met het weer; elke dag is het rond de dertig graden. Pas vrijdagavond barst het onweer los, maar afgezien van wat paniek en een paar natte tenten gaat het feest onverminderd door. Het wordt een soort survival voor velen; drank erin en doorgaan.
Probeer zoiets maar in Nederland te vinden, waar de festival weliswaar goeie line-ups presenteren, maar verder dood worden gegooid met regels. Niet roken, niet crowdsurfen, 's nachts weg van het festivalterrein? Niks hiervan op Sziget, deze stad leeft van de bandeloosheid, precies zoals een festival altijd heeft moeten zijn.

txt Nico van der Plas
imgs Michel Schnater.nl